رحمت...لعنت

گفت: مگر اسلام دین رحمت نیست؟ پس چرا در بعضی از متون دینی بجای رحمت، نفرته؟ مثل زیارتنامه ائمه که افرادی مورد لعنت قرار میگیرن؟ گفتم «تولّی و تبرّی» دو تا از مهمترین فروع دین ما هستن که در تمام ابعاد دینی و زندگی نمود دارن از جمله زیارتنامه ائمه. تولی: دوستی با دوستان خدا و پیامبر و ائمه علیهم السلام است و تبری: دشمنی با دشمنان آنها، و جالبه که فلسفه هر دوی این فروع هم محبته. چرا که وقتی به کسی محبت داشتی، دوستانش را دوست داری و از دشمنانش هم بیزاری. مثلا در همین زیارت عاشورا، اول لعنت و نفرین میکنی دشمنان اهل بیت رو، بعد عرض سلام به اهل بیت داری و در نهایت حمد خدا رو میکنی بابت این محبت.

گفت خب این لعن یکبار دوبار سه بار کافی بود، دیگه چرا 100 بار؟ گفتم یکی از دلایلش عمق فاجعه است که باید این لعن بارها تکرار بشه تا هیچوقت فراموش نشه... مثلا خود تو، اگر کسی بهت ظلمی بکنه، تو رو اذیت کنه یکبار لعنتش میکنی، اما اگه هم به خودت، هم به بچه هات، هم به پدر و مادرت، هم به دیگر اعضای خانوادت، هم به جایگاه و موقعیتت، هم به شخصیتت، هم به آبروت... کلا به همه زندگیت با کارهاش ظلم کنه، اون وقت چندبار لعنتش میکنی؟ تو فکر فرو رفت و گفت: ده بار... صدبار... هزاربار... در هر لحظه و هر مکان زیر لب میگم: خدا لعنتش کنه... .